Op de derde dag van het ‘freefighters’-proces stonden 17 breedgeschouderde mannen voor de Antwerpse correctionele rechtbank. Ook zij worden vervolgd voor een aantal vechtpartijen tegen rivaliserende hooligans. Een vaak terugkerend argument van de jonge beklaagden was dat hun levens danig veranderd zijn sinds het moment van de illegale bosgevechten.

De grote zaal van de correctionele rechtbank in Antwerpen was vandaag voor de derde keer gevuld met freefighters. En het was nog niet de laatste keer. De laatste lading bosvechters (en toeschouwers van bosvechters) zal zich woensdag moeten verantwoorden voor de rechter. Onder hen ook de broers Sebastian en Nathan Steveniers. Vandaag was het echter de beurt aan 17 minder bekende en enigszins nerveuze mannen.

Velen van hen hebben er dan ook baat bij dat hun strafblad blanco blijft. Zo was er een 28-jarige bokser die, voordat zijn raadsman het woord nam, een eigen statement wilde voorlezen. “Ik werk al geruime tijd bij het leger,” zo opende hij. “Sinds 2018 werk ik bij de brandweer en daarnaast val ik ook regelmatig in als ambulancier. Daarmee wil ik u gewoon laten zien dat ik ook nog wat anders ben dan een vechter.” Zijn advocate vroeg de opschorting gezien zijn jobsituatie, maar ook omdat zij, net als de meesten van haar confraters in dit dossier, aanhaalde dat de deelnemers aan de gevechten allemaal hun toestemming hadden gegeven en er dus geen sprake is van ‘slachtoffers’.

Uitlaatklep Nochtans benadrukte het OM tijdens de zitting dat een tweetal van de beklaagden de regels van de freefights af en toe overtraden. “De verdachten deinsden er niet voor terug om hun tegenstander te blijven slaan en schoppen terwijl die reeds op de grond lagen.” Een van hen erkende dat hij destijds niet wist of de fights al dan niet strafbaar waren, maar vertelde dat hij wel wakker was geschud door zijn arrestatie. Ondertussen heeft hij zich omgeschoold tot brandweerman.

De andere was er minder van overtuigd dat hij de afgesproken regels niet had gerespecteerd. Een moedig standpunt, ook omdat hij geen raadsman had om hem bij te staan. “Die beelden zou ik graag eens terugzien, want ik ben zo niet. Ik deed enkel mee omdat ik een uitlaatklep nodig had en ik heb er spijt van. Ook ik was naïef en had er geen idee van dat die fights illegaal waren. Mijn vrouw heeft trouwens ook afgezien toen ik gearresteerd werd en inmiddels heb ik met dat verleden gebroken. Ook met vechtsporten. Tenslotte ben ik nu getrouwd en heb ik kinderen gekregen. Mijn sportkamer is een kinderkamer geworden.”

Invalide vrouw Zijn wat oudere kompaan verdedigde eveneens zichzelf en hield ondanks zijn stoïcijnse stemgeluid een emotioneel betoog voor clementie. “Ik heb absoluut geen intentie om nog eens deel te nemen aan dit soort gevechten,” opende hij. “En ik ken veel mensen uit het milieu die er precies hetzelfde over denken. We willen niet meer. Bovendien zou het mijn leven nog verder overhoop gooien dan nu al het geval is. Ik heb wel een vaste job in de haven, maar zit met een invalide vrouw thuis. En mijn stiefdochter is verkracht geweest en heeft niet al te lang geleden geprobeerd om zich van het leven te beroven. Ik zal nooit meer in herhaling vallen.”

Wat ook opviel is dat er veel jonge jongens tussen de beklaagden zaten. Twee broers van vroeg in de twintig gaven toe dat ze hadden meegedaan aan een tweetal gevechten, maar vertelden dat ze het eerder bekeken als een jeugdzonde. “We wilden weten wat het inhield. Ons hele leven lang hadden we nog nooit gevochten en we wilden eigenlijk onze limieten wat leren kennen.”

Kind verloren Een andere jonge jongen zocht dan weer eerder een uitlaatklep om persoonlijke problemen mee te kunnen verwerken. “Op de beelden van de fights kan men zien dat mijn cliënt toen zo’n 60 kilo meer woog,” pleitte zijn advocaat. “Die kilo’s is hij nu kwijt. Mede omdat hij hard aan zichzelf gewerkt heeft, maar ook omdat hij grote relationele problemen heeft gekend. Hij was een tijdlang samen met zijn partner, bij wie hij ook een kind verwekte. Dat kind is hij echter verloren, wat uiteindelijk tot een breuk met zijn partner leidde. Niettemin heeft hij nu werk en probeert hij zich nuttig te maken voor de maatschappij.”

Ten slotte sprong ook hier in het oog dat, ondanks talrijke blanco strafregisters, er toch veel mannen bij zaten met een gewelddadig verleden. Enkelen onder hen hadden al correctionele veroordelingen opgelopen voor slagen en geweldpleging. Daaronder ook de eerste verdachte in het dossier, die al eerder veroordeeld was voor handel in verdovende middelen en eveneens aanwezig was bij de aanval op de supportersbussen van Beerschot in 2017.

Met uitzondering van een enkeling eiste het parket voor vrijwel alle beklaagden van vandaag een werkstraf van 180 uur en een boete van 1.200 euro. Woensdag gaat de zitting verder.

Wie met vragen zit rond zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de website www.zelfmoord1813.be.