MOLMaandenlang liet Tom S. zijn snookermaatje Geert Vanarwegen (29) geloven dat ze beste vrienden waren. In werkelijkheid papte hij aan met de zwangere vrouw van Geert én onderhandelde hij met huurmoordenaars om Geert brutaal te keel over te snijden. Zodat hij eindelijk bij zijn grote liefde kon zijn. Even aarzelde de huurmoordenaar, toen hij zag dat Geert een goede vent was. “Maar ik kon niet meer terug. Ik had het voorschot voor de moord er al doorgedraaid.” Het onwaarschijnlijke verhaal van de snookermoord in Mol.

Jef Van Nooten

Zondagavond 23 januari 2000. Geert Vanarwegen (29) en zijn echtgenote Kristin (23) staan op het punt naar bed te gaan wanneer er rond 22.30 uur wordt aangebeld aan hun woning in de Haverstraat in Mol. Wanneer Geert de voordeur opendoet staat hij oog in oog met twee gemaskerde mannen. De grootste van de twee is gewapend met een bruin jachtgeweer waarvan de loop is afgezaagd. De kleinste dreigt met een scherp mes. Het geluk van Geert – hij is nog maar pas getrouwd en zijn vrouw is vier maanden zwanger – verandert in één klap in een horrorfilm. Geert probeert zijn vrouw gerust te stellen. Er zou niks gebeuren, hij had met niemand problemen. Waarom zou iemand hem dan kwaad willen doen? Maar de gemaskerde gangsters vertellen ijskoud wat ze komen doen: “We hebben de opdracht gekregen om je af te maken.”

De grootste crimineel neemt Kristin mee naar de keuken en bindt de zwangere vrouw er vast op een stoel. “Pas op, ze is zwanger", roept Geert hem nog toe. De kleinste van de twee, die met het mes, beveelt Geert om naar de inkomhal van de woning te gaan. Hij dwingt hem op zijn knieën, gaat achter hem staan en snijdt de keel van Geert over. Meteen daarna vluchten de daders weg. Ze zijn nog geen vijf minuten in de woning geweest. Het lichaam van Geert blijft levenloos achter in een grote plas bloed. Kristin huppelt vastgebonden op de stoel naar de voordeur om hulp te roepen. Ze moet daarvoor dwars door de bloedplas en verkeert in shock. De mug-arts gaat als eerste de woning binnen. “Ik heb niets meer kunnen doen. Wat je te zien zal krijgen, is verschrikkelijk. Zijn hoofd is er bijna helemaal af", vertelt hij aan politiemannen die na hem de woning binnen willen gaan.

Vergissing

Lange tijd staan de speurders – in totaal wordt er een team van 32 politieagenten op de zaak gezet – voor een raadsel. Waarom werd de doodbrave Geert, onderhoudsarbeider op het nucleair bedrijf FBFC en muzikant bij het plaatselijke coverbandje Freak, op zo’n beestachtige wijze vermoord? Het raadsel is zo groot dat de speurders er zelfs een tijdje vanuit gaan dat Geert per vergissing is vermoord. Dat de moordenaars zich vergist hadden van adres. Dat ze in de Haverstraat in Balen moesten zijn, in plaats van in Mol.

Verschillende mensen worden ondervraagd. Leden van snookerclub Buckingham, collega-muzikanten van Freak, én weduwe Kristin. “Ik weet niet waarom hij vermoord werd. Mijn man gebruikte geen drugs en hij was niet verslaafd aan gokken. Hij had evenmin een relatie met een andere vrouw. Daarvoor had hij de tijd niet, want hij had te veel hobby’s. De weinige tijd die overbleef, bracht hij samen met mij door", verklaart de weduwe. Het duurt uiteindelijk tot mei 2000 voordat er een doorbraak komt in het onderzoek. Die doorbraak gaat gepaard met maar liefst zes arrestaties in één klap. Onder hen ook de echtgenote van slachtoffer Geert Vanarwegen, maar zij wordt uiteindelijk buiten vervolging gesteld. Ook een 35-jarige vrouw uit Hechtel-Eksel die de vluchtauto bestuurde, zal nooit voor assisen verschijnen. Dat is wel het geval voor de vier mannen die in mei 2000 worden opgepakt. Hoofdverdachte is Tom S. uit Mol, op dat moment 24 jaar. Tom is een goede snookervriend van Geert. Volgens verklaringen van medeverdachten zou hij de opdracht gegeven hebben om Geert van kant te maken. Hij schakelde daarvoor Manuel D. (25) uit Leopoldsburg in als tussenpersoon. Die rekruteerde op zijn beurt Sven S. (22) en Christophe G. (27) uit Leopoldsburg om de moord uit te voeren.

Liefdesrivaal

Tom S. ontkent aanvankelijk in alle toonaarden. Pas na een tijd geeft de Mollenaar toe dat hij de opdrachtgever was, maar niet zonder te liegen over het motief voor de moord. Hij beweert dat Geert in het drugsmilieu zat en hem voortdurend lastigviel. “Hij wilde 10.000 euro van mij voor zijn handel in xtc en speed.” Pas na een paar ondervragingen geeft Tom S. toe dat Geert uit de weg moest worden geruimd omdat hij zijn liefdesrivaal was. Hij had een seksuele relatie met de vrouw van het slachtoffer. Het was de enige manier om samen een nieuw leven te beginnen. Tom S. probeert zichzelf nog wel in te dekken door de schuld in de schoenen van Kristin te schuiven. “Tot nu toe heb ik gelogen om Kristin te beschermen. Ik had wel degelijk een seksuele relatie met haar. Ze vertelde me dat ze haar man beu was en hem uit de weg wilde laten ruimen. Ze zette me ertoe aan contact op te nemen met de organisator van de moord. Kristin is dus de werkelijke opdrachtgeefster. Voor mij moest Geert niet verdwijnen, hij heeft me nooit iets verkeerd gedaan en was bovendien een goede vriend”, vertelt Tom S. aan de speurders. Verder onderzoek wijst later uit dat Kristin helemaal niet wilde dat Geert vermoord zou worden. Tom S. handelde in zijn eentje.

Beest

Tom S. had 12.500 euro veil voor de huurmoord. De tussenpersoon en de twee uitvoerders van de moord verdelen dat geld onder zich. Om hen geen schuldgevoel te laten hebben, maakt Tom S. hen wijs dat Geert Vanarwegen een beest is. “Het gaat om een smeerlap van een vent die in drugs handelt, zijn vrouw terroriseert en andere mensen het leven zuur maakt”, krijgt de tussenpersoon te horen. Pas wanneer ze gewapend en met bivakmuts in zijn woning staan, beseffen de huurmoordenaars dat dit een leugen is. “Vanarwegen kwam opendoen. We hebben hem onmiddellijk bedreigd met ons wapen. De man bleef vriendelijk en gedroeg zich zeker niet als een beest, zoals hij door de opdrachtgever was beschreven. Hij was rustig en zei tegen zijn vrouw dat ze geen schrik moest hebben, want er zou niets gebeuren”, beschrijft Christophe G. – alias den Hotdog – later de moord aan de speurders. “Ik heb Vanarwegen toen gezegd dat ik van iemand die met een rode Calibra reed via een tussenpersoon de opdracht had gekregen om hem af te maken. Ik vroeg hem of hij een persoon kende die met een dergelijke auto reed. Ik wilde de identiteit van de opdrachtgever kennen, voor het geval er geen of onvoldoende bloedgeld betaald zou worden. Na lang aandringen gaf het slachtoffer me de naam van Tom S. Maar hij voegde er onmiddellijk aan toe dat die onmogelijk de opdrachtgever kon zijn, omdat hij een goede vriend was. Ik ben dan met Vanarwegen naar de inkomhal gegaan, dwong hem op zijn knieën te gaan zitten, ging achter hem staan en sneed hem de keel over. Dat heb ik bewust vlug gedaan, om de man niet te laten afzien, want hij had me niet de indruk gegeven een slecht mens te zijn. Ik kon ook niet meer terug, want ik had al een voorschot gekregen dat ik er al doorgedraaid had en nooit meer zou kunnen teruggeven. Het slachtoffer was vlug dood. Zo is het gebeurd.”

In december 2002 start in Antwerpen het assisenproces tegen de vier beklaagden. Maar het lijkt ook het proces tegen Kristin te worden. De weduwe wordt er zwaar aangepakt door de advocaten van Tom S. Ze blijven erbij dat zij de opdrachtgeefster is. “Tom probeert me nu mee te sleuren in de hoop dat hij zelf een lichtere straf krijgt. Ik raakte drie maanden voor de moord in verwachting. Waarom zou ik Geert dan hebben willen verlaten? Ik was niét van plan om met Tom een nieuw leven te beginnen. Geert was een goede man voor mij. Zeker niet agressief”, reageert Kristin op de beschuldigingen. De advocaten merken ook op hoe vreemd het is dat Kristin de seksuele relatie met Tom voortzette na de dood van Geert. Ze had immers kunnen weten dat Tom iets met de moord te maken had. De twee uitvoerders hadden vlak voor de moord immers gezegd dat de opdracht kwam van iemand met een rode Opel Calibra. Kristin reageerde toen nog dat Tom met zijn auto rijdt, maar hij onmogelijk de opdrachtgever kon zijn omdat het een goede vriend is. “Meteen na de moord vroeg ik me wel af of Tom erachter zat, maar ik kon het niet geloven. Hij leek echt verdriet te hebben om het verlies van Geert. Hij ving mij en mijn moeder op en troostte ons”, vertelt Kristin op het assisenproces.

Na een assisenproces van twee weken worden opdrachtgever Tom S. en uitvoerder Christophe G. uiteindelijk veroordeeld tot levenslange opsluiting. Tussenpersoon Manuel D. en handlanger Sven S. krijgen beiden 20 jaar.

Dit artikel werd gereproduceerd met toestemming van de uitgever, alle rechten voorbehouden. Elke reproductie dient het voorwerp uit te maken van een specifieke toestemming van de beheersvennootschap License2Publish: info@license2public.